П’еса» Князь Вітаўт » Аляксея Дударава пераносіць нас у сівую старажытнасць XIV стагоддзя. У гэтай п’есе ярка выяўляецца наватарскі падыход аўтара да ўвасаблення гістарычных падзей мінулага. Яна ажыўляе гістарычныя асобы і дапаўняе іх міфалагічнымі істотамі-багамі і духамі. Аўтар паказвае Ягайлу як дальнабачнага і гнуткага палітыка, а Вітаўта-залішне эмацыйнага, даверлівага і занадта далікатнага для палітыкі. У п’есе адлюстраваны гістарычныя падзеі-барацьба за ўладу паміж Ягайлам і Вітаўтам, забойства Кейстута, шлюб і каранацыя Ягайлы, пагадненне Ягайлы з Вітаўтам — усё напоўнена вострым драматызмам і мае вострую канфліктнасць.
Вітаўт і Ягайла паўстаюць у творы як вобразы прадстаўнікоў улады эпохі Сярэднявечча. Аўтар рамантызуе вобраз Вітаўта і стварае ахвярны характар. Вітаўт рамантычны, высакародны, залішне даверлівы. Ён не жадае праліваць брацкую кроў, лічыць гэта страшным грахом перад Богам, і імкнецца вырашаць спрэчкі з Ягайлам светам. Ягайла, з другога боку, — вельмі супярэчлівы, псіхалагічна глыбокі персанаж. Ён бязмерна любіць уладу і гатовы на ўсё дзеля яе: пераходзіць на каталіцкую веру, бярэ шлюб з польскай каралевай Ядвігай, каб самому стаць польскім каралём. У палітыцы ён разважлівы і хітры, шукае сваю выгаду і можа пераступіць праз любога, хто яму перашкаджае. Але аўтар надзяляе Ягайлу і прывабнымі рысамі, робіць яго жывым чалавекам.
Праблема асабістага шчасця вырашаецца ў п’есе на вобразах князёў Вітаўта, Ягайлы, а таксама на жаночых вобразах — жонкі Вітаўта, княгіні Ганны, каралевы Ядвігі, пакаёўкі Алены.
Такім чынам, Вітаўт і Ягайла, нягледзячы на сваю розную пазіцыю ў палітыцы, сутыкаюцца з агульнай праблемай – немагчымасцю задавальнення сваіх асабістых жаданняў. Князь Вітаўт марыць пра мір і любоў, але яго абавязкі перад дзяржавай і народам не дазваляюць яму рэалізаваць гэтыя жаданні. Ягайла ж не можа спыніцца на дасягнутым і ўвесь час шукае новыя спосабы пашырэння сваёй улады, што адштурхвае ад яго блізкіх людзей.
Аўтар, Аляксей Дудараў, удала спалучае гістарычныя факты з міфалагічнымі элементамі, ствараючы ўнікальную атмасферу твора. У яго п’есе сучаснасць і мінулае пераплятаюцца, а героі дзейнічаюць не толькі пад уплывам сваіх асабістых перакананняў, але і сіл вышэйшых, такіх як багі і духі.
«Князь Вітаўт» з’яўляецца выдатным узорам гістарычнай драмы, якая закранае важныя пытанні не толькі мінулага, але і сучаснасці. Актуальнасць тэм, паднятых у п’есе, не страціла сваёй значнасці і па гэты дзень.
